---

Nadat ik een weekend bij kennissen had gelogeerd, ontdekte ik maandagochtend een kleine "herpes simplex labialis" op de linker onderlip. Dit leende zich voor een casusanalyse volgens de vijf biologische natuurwetten. Dit model was mij toen al enkele jaren bekend.

Volgens de 5BN presenteert dit symptoom zich in het schema van de twee fasen als een symptoom van de opperhuid na oplossing van een scheidingsconflict of contactbreuk op deze plek; ten koste van alles een contact, een aanraking willen voelen. Of het tegenovergestelde daarvan: gescheiden willen zijn van iets of iemand of een ander contact willen voelen dan je nu voelt. De opperhuid wordt gebruikt om contact te onderhouden, om mensen te voelen en aan te raken die emotioneel met elkaar verbonden zijn.
Vooral op de lippen zijn er vaak (maar niet altijd!) ook situaties met het aanraken van glazen en ander drinkgerei, die geen zuivere indruk geven en waar in een situatie een vaag gevoel van afkeer tegen dit soort drinkgerei had bestaan.
Na het optreden van de koortslip in de ochtend, moet er de dag ervoor een conflictueus aanvoelende situatie zijn geweest. Ik dacht na over de gebeurtenissen van het weekend: De herinnering bracht een situatie naar boven van de dag ervoor in dat huis met de afwas van koffiekopjes en ander vaatwerk, die me irriteerde. Zoals helaas in veel keukens tegenwoordig gebruikelijk is, is er maar één gootsteen en geen twee meer. Nu worden de kopjes na het wassen met water en afwasmiddel niet afgespoeld met schoon water, maar alleen afgedroogd met een theedoek. Toen ik naar de afwas keek, huiverde ik bij de gedachte dat het vieze afwassop hier nauwelijks zou worden afgeveegd, en dat ik dan uit deze kopjes zou drinken ...
Normaal gesproken had ik dit, vanwege mijn regelmatige bezoeken, kunnen weten. Ik was me er echter niet van bewust, omdat ik nooit aanwezig was geweest bij de afwas. Zo niet dit weekend. Ik kon direct helpen en stond op het punt de kraan open te draaien om af te spoelen, toen de persoon die naast me stond het kopje pakte en het onmiddellijk afdroogde, zoals gewoonlijk alleen met een theedoek.

Daar stond dus een van de kopjes links van mij, afgeveegd maar niet gespoeld; en het werd onmiddellijk gevolgd door de andere alleen afgeveegde maar niet gespoelde kopjes - en ik had dit weekend uit zulke kopjes gedronken en zou de volgende keer weer uit deze sopbekers drinken! De sensatie, de gedachten op dat moment zijn op een bepaalde manier intens te noemen. Maar ik kon mezelf meteen geruststellen dat ik al eerder uit deze bekers had gedronken en dat er niets was gebeurd, geen maagpijn of andere symptomen van vergiftiging ... Op een bepaald moment op maandag merkte ik een kleine verhoging van de huid op mijn onderlip aan de linkerkant.

Ik kon het korte moment van walging van de vorige dag voelen, dus ik begreep waarom dit nu was gebeurd; ook waarom de linkerkant was aangetast: hier was het korte moment van walging vanwege de kopjes die op mijn linkerkant waren geplaatst veel intenser geweest.
Volgens het model van de biologische natuurwetten bestaan de symptomen van een conflict-opgeloste fase gedurende een beperkte tijd, waarvan de duur in principe voorspelbaar is; mits er gedurende deze tijd geen nieuwe conflict-herhalingen van deze situaties plaatsvinden; de conflictrecidieven.

De dagen gingen voorbij met de bestaande "herpes" en ik was over het algemeen heel rustig. De koortslip is immers een tijdelijke symptoom van de conflict-opgeloste fase; hij zou dus snel overgaan.
Vanaf vrijdag van deze week begon ik me echter af te vragen waarom een dierbare kennis na een korte conflictueuze situatie slechts drie dagen herpes had en waarom die bij mij na vijf dagen nog steeds in de mooiste vorm aanwezig was en geen tekenen van teruggang vertoonde. Het conflictueuze moment op zondagavond was slechts van zeer korte duur geweest.

Op zaterdag had ik het idee dat het verhaal voor mij misschien nog niet helemaal af is en dat ik te malen zou kunnen hebben met een conflictrecidief of een "spoor". In het model van de 5 biologische natuurwetten zijn "sporen" begeleidende omstandigheden in een conflictsituatie, die het organisme zich dan herinnert als een soort "waarschuwingssignaal"; bijvoorbeeld een bepaalde kleur, een geur, een gesproken woord. Door een herhaling van zo'n begeleidende omstandigheid in andere situaties kan een conflict opnieuw "herleven" ten opzichte van de oude situatie en symptomen veroorzaken van dat speciale biologische programma van het op dat moment getroffen orgaangebied.

Bij nader inzien bleek dat ik ook wist dat ik over enkele weken weer naar dat huis zou gaan - en dus weer in contact zou komen met die vreemd gewassen kopjes: misschien was er met deze kennis een verband met de geplande verdere ontmoetingen.

Ik begon dus te doen wat in het verleden een paar keer had gewerkt en begon te werken aan mijn emotionele en gevoelsmatige houding ten opzichte van de manier waarop ik de dingen zie om zo mijn kader waarbinnen ik denk, handel en optreed te verruimen. Ik werd geconfronteerd met de vraag waarom ik van de bekers walgde en wat er voor mij zo dramatisch was aan dat beetje afwasmiddel erop, nadat ik er in het verleden toch ook al uit had gedronken ...

Op zondagmiddag kon ik eindelijk merken dat de vorming van blaasjes langzaam afnam. Maar uiteindelijk duurde het tot woensdag, 1 1/2 week later, tot het gebeuren eindelijk voorbij was.

Ik weet niet zeker of dit het resultaat was van mijn denkwerk op zaterdag of dat het zonder dat ook zou zijn overgegaan. Bij mijn volgende bezoek kon ik toen zien, dat ik deze kopjes met nog steeds dezelfde manier van afwassen niet erg vond: ik kreeg na het bezoek geen koortslip meer.

Mijn lief had hier overigens geen last van; ik ben in die tijd nog gekust en hij heeft geen koortslip gekregen!